Vrućina ubija čovjeka tako što ga gura preko njegovih granica.
Vrućina ubija čovjeka tako što ga gura preko njegovih granica.
Pri ekstremnoj vrućini i visokoj vlažnosti vazduha, isparavanje je usporeno i tijelo mora da uloži dodatne napore da održi normalnu temperaturu. Uslovi koji mogu da dovedu do bolesti prouzrokovanih vrućinama, uključuju stajanje vazduha i njegov loš kvalitet.
El Azizia, Libija
Meteorološka stanica u gradu El Azizia, Libija, je 1922. godine zabilježila je temperaturu od 66°C. Postoje mnoga mjesta na svijetu gjde temperature prevazilaze i pomenutih 66°C, međutim, ne postoje zvanični podaci o dostignutim temperaturama, jer na tim mjestima ne postoje meteorološke stanice. Ono što takođe treba imati na umu, jeste da se temperature ne mjere na površini zemlje, već na oko 1,5 metar od nje i to u zatvorenim prostorijama. Pored toga, senzori za temperaturu ne smiju da budu izloženi direktnoj sunčevoj svjetlosti, tako da je prostorija tako napravljena da sprječava dopiranje sunčevih zraka, ali ipak dozvoljava prelazak vazduha preko senzora.
Pustinje
Kao što je već svima poznato, dvije trećine zemljine površine pokriveno je vodom iz okeana. Preostalu jednu trećinu zemljine površine predstavlja suva zemlja na kojoj žive ljudi. Trećina te površine je izuzetno suva. Ustvari, ona predstavlja negostoljubivu pustinju. Većina pustinja na zemlji se nalazi u suptropskoj zoni koja se prostire između 5 i 30 stepeni sjeverno i južno od ekvatora. Naučnici pretpostavljaju da ove pustinjske pojaseve izazivaju: vrućine, niska vlažnost vazduha.
Vjerovatno većina ljudi koja je provela cijeli dan na vrelom suncu, zna to. Svaki kontinent, koji je naseljen ljudima, prolazi kroz promjene koje nosi smjena godišnjih doba. To što je jedan dio godine kod nas sušan, ne znači da će se mjesto gdje živimo pretvoriti u pustinju. Ono što pustinju čini pustinjom jeste činjenica da su u njoj suše konstantne, tokom cijele godine. Bilo koji dio zemlje koji je dugo sušan i topao, nije u stanju da održi bilo kakav biljni ili životinjski svijet.
Zbog čega su one toliko suve?
Vazduh u Zemljinoj atmosferi je najtopliji oko ekvatora, obzirom na to da sunčevi zraci padaju na zemlju pod pravim uglom, tako da se topao vazduh izdiže i kreće sjeverno i južno od ekvatora. Kako se vazduh nagomilava na sjevernim i južnim geografskim širinama, ove zone nagomilanog toplog vazduha postaju zone visokog pritiska. Prilikom silaska toplog vazduha, sa dna ove gomile ka zemljinoj površini, on se zagrijava još više. Obzirom na to da ovaj topao vazduh ne ide zajedno sa oblacima (kondenzovanom vodenom parom), sunčevi zraci prolaze direktno kroz vazduh i dodatno griju zemljinu površinu. Otuda i ekstremna vrućina.
Sve se vraća, sve se plaća
Ovaj ugrijani vazduh se kreće sjeverno i južno od ekvatora skoro neprekidno i to u vidu vjetrova koji se nazivaju stalni vjetrovi. Kako se ovi vjetrovi kreću nazad ka ekvatoru, oni se podižu sve više u atmosferu, rashlađujući se. Vodena para u rashlađenoj vazdušnoj masi se kondenzuje i počinje da pada. Ona pada oko ekvatora, u zoni koja se naziva tropska zona. Ta ogromna količina padavina od suve zemljine površine stvara najbujnije, najvlažnije i najšumovitije područje na svijetu. Ironija je što se i najvlažnije i najtoplije mjesto na zemlji nalaze unutar nekoliko hiljada kilometara.
Iako je najtoplije područje na zemlji, El Azizia, pustinja, ne znači da su sve pustinje tople. Antarktik, na primjer, ima manje od 10cm padavina godišnje i predstavlja najsuvlji kontinent na zemlji. Ono što karakteriše pustinju je nedostatak padavina, odnosno, svako područje koje ima manje od 25cm padavina godišnje, može se smatrati za pustinju. Na Antarktiku ima jako malo padavina u obliku kiše ili snijega. Iako tamo ima mnogo vode, ona je zarobljena u obliku leda.
(Virtualni grad)