Nikolaj Konstantinovič Rerih (1874-1947) je postigao velike uspjehe kao slikar, scenograf, mistik, pisac, putešestvenik, arheolog i javni djelatnik.
Nikolaj Konstantinovič Rerih (1874-1947) je postigao velike uspjehe kao slikar, scenograf, mistik, pisac, putešestvenik, arheolog i javni djelatnik.
Obišao je cio svijet, naslikao preko 7000 umjetničkih slika, a njegove filosofske ideje zasnovane na istočnom učenju presudno su uticale na razvoj Nju ejdž pokreta u Rusiji.
Od malih nogu, mali Nikolaj se zanima za slikarstvo, arheologiju, istoriju i kulturno nasleđe Rusije i Istoka.
Nakon završetka gimnazije, upisao se istovremeno na pravni fakultet i likovnu akademiju.
Sa 24 godine Rerih je postao zamjenik direktora muzeja i pomoćnik urednika časopisa „Umjetnost i slikarska industrija“, a tri godine kasnije postaje sekretar „Imperijalnog društva za promociju umjetnosti“. U prvoj deceniji 20. veka živopisao je nekoliko crkava i naslikao scenografije za veliki broj pozorišnih predstava.
Od 1905. godine, osim drevne Rusije, sve više ga zanima i Istok.
Godine 1919. Rerih sa porodicom prelazi u London. Tu se upoznaje sa Rabindranatom Tagorom, dobitnikom Nobelove nagrade za književnosti iz Indije, i postaje član Teozofskog društva. Organizuje Srednjeazijsku ekspediciju i odlazi u Indiju. Do 1928. ekspedicija obilazi skoro cio azijski kontinent. Kao rezultat ogromnog putovanja i hiljada pređenih kilometara, svijetlo dana ugledale su mnogobrojne knjige i još veći broj umjetničkih slika.
Nikolaj Rerih je 1928. u Njujorku osnovao Institut himalajskih istraživanja, a na Zapadnim Himalajima Institut „Svjetlost jutarnje zvijezde“, gdje su izgrađene naučne laboratorije i organizovana istraživanja u oblasti lingvistike i filologije Istoka.
Umro je 13. decembra 1947. u dolini Kulu. Na mestu pogrebne lomače, stoje riječi: „Tijelo Mahariši Nikolaja Reriha, velikog druga Indije, bilo je predano vatri na ovom mjestu. Da bude mir.“
U nastavku su Rerihove slike himalajskih planina sa ekspedicije iz 1924 godine.
