Jezero Tititkaka smješteno je u Andima i predstavlja drugo najveće jezero u Južnoj Americi.
Jezero Tititkaka smješteno je u Andima i predstavlja drugo najveće jezero u Južnoj Americi.
Na jeziku lokalnog stanovništva ime Titikaka znači „olovna stijena“. Nalazi se na nadmorskoj visini od 3 812 metara (m). Podijeljeno je između Perua (sjeverozapadni dio) i Bolivije (jugozapadni dio). Pruža se u pravcu sjeverozapad – jugoistok i zahvata površinu od 8 300 kilometara kvadratnih (k²).
Njegova dužina iznosi 176 kilometara, a prosječna širina 50 kilometara. Najveća dubina nalazi se u sjeveroistočnom dijelu jezera i iznosi 280 metara. Jezero je udaljeno od Tihog okeana oko 250 kilometara.
U prošlosti je jezero zahvatalo znatno veći prostor, a o tome svjedoče razna arheološka istraživanja, koja kazuju da je obalska linija bila smještena kod grada Tiahuanako, koji je danas udaljen oko 20 kilometara od jezera.
Titikaka se sastoji iz dva dijela koja razdvajaju dva poluostrva (Kopakabana na jugu i Huata na sjeveru).
Obala je strma i stjenovita, a odlikuje se velikom razuđenošću. Jezero ima veliki broj zaliva, poluostrva i rtova, a koeficijent razuđenosti obalske linije ima vrijednost četiri. U njemu se nalazi i 41 ostrvo među kojima su veća: Amantani, Isla del Sol, Taguili i Uros.
Hrani se vodom koja potiče od padavina i pritoka, a gubi je svojim otokom (Desaguadero) i isparavanjem vode sa njegove površine.
Padavine koje se godišnje izluče na površinu jezera kreću se u prosjeku od 500 do 600 milimetara. Najveća količina padavina izluči se tokom ljetnjih mjeseci (73 odsto), a najmanja u zimskom periodu (4,5 odsto).
Površina sliva sa kojeg se jezero hrani vodom ima površinu od 58 km². U jezero se uliva oko 25 rijeka, od kojih su najveće: Rams, Koata, Ilave i Suhel. Najveća i najbogatija vodom je rijeka Rams koja ima dužinu od 320 km i prije nego što se ulije u jezero ona prvi manju deltu. Od svih rijeka iz jezera ističe samo jedna - Desaguadero.
Usljed velikog isparavanja, voda u jezeru odlikuje se visokom koncentracijiom mineralnih materija koje su prisutne u njoj. Analize su pokazale da se u većoj količini u vodi javljaju: natrijum – hlorid, natrijum – sulfat, kalcijum – sulfat i magnezijum – sulfat. Boja vode je svijetlozelena, dok je providnost vode osrednja. Nivo jezera koleba se na godišnjem nivou od 60 – 100 centimetara (cm), maksimalni vodostaj javlja se u februaru i martu a minimalni u avgustu i septembru. Prosječna godišnja temperatura površinske vode iznosi 11, a tokom ljetnjih mjeseci može se zagrijati do 16 stepeni.
Titikaka je bogato raznovrsnom florom i faunom. Flora je zastupljena sa 12 biljnih vrsta. Dominantni predstavnici faune su ribe: i to šaran i pastrmka. Jezero ima veliki broj ptica, žaba, lisica i zamoraca.