Rukola (Eruca sativa) je mediteranska samonikla biljka zelenih listova i pomalo oporog ukusa.
Rukola (Eruca sativa) je mediteranska samonikla biljka zelenih listova i pomalo oporog ukusa.
Spada u grupu lisnatog povrća, potiče iz centralne i južne Evrope, a veoma je raširena u Sjevernoj Africi i Americi, kao i na Bliskom istoku.
To je izuzetno ukusna i aromatična salata. Može se jesti sama, začinjena dresingom ili uljem i sirćetom, mada se u mediteranskim zemljama najčešće priprema sa maslinovim uljem, sirćetom, parmezanom ili mocarela sirom. Zavisno od doba godine, salata od rukole može se spremati sa isjeckanim crvenim ili bijelim lukom, maslačkom, paradajzom. Može se kuvati ili miksati ali pritom gubi karakterističan gorkast ukus. U nekim zemljama Azije, kao što je Iran i Pakistan, gaji se i radi sjemena za ulje, a sjeme se koristi i za proizvodnju senfa. Rukola je izuzetno kvalitetno i ljekovito povrće sa dosta vitamina C, mnoštvom minerala, a posebno je bogata gvožđem. Ima i drugih korisnih sastojaka od kojih se posebno izdvajaju vlakna.
Njen gorak i aromatičan ukus potiče od glukozinolata izotiocianata koji se nalazi i u drugim srodnim biljkama kao što je hren. Ipak, specifičan ukus rukole dolazi od estri buterne kisejline i mješavine sa sumporom.
U ishrani je najbolje koristiti mlade sočne listove jer su manje gorki, a sadrže dosta korisnih sastojaka. Sadrže i eterična ulja i antibaktericidne materije, zbog čega se rukola smatra prirodnim antibiotikom.
Dobra je i kao sredstvo protiv prehlade i kašlja, reguliše varenje i osvježava organizam. Dobri poznavaoci tvrde i da posjeduje afrodizijačka svojstva.
Rukola je kultura skromnih zahtjeva za toplinom, pa dobro podnosi sušu, otporna je i na mrazeve, zbog čega se može proizvoditi tokom cijele godine.
Ipak, bez obzira na to šta se sve sa rukolom može, na našim prostorima ona je priličnom broju ljudi nepoznata, ali u posljednjih nekoliko godina ipak sve više stiče popularnost. Sve više ljudi spoznaje da je rukola vrlo hranjiva, ali i vrlo ljekovita biljka.