Voda Pećke Bistrice je tako bistra da se na dnu vidi kamenje.
Voda Pećke Bistrice je tako bistra da se na dnu vidi kamenje.
Među velelepnim krševitim planinama, na samom zapadu Metohije, u kraju koji se naziva srcem Srbije, skriva se jedna od najljepših klisura Balkana – Rugovska klisura.
Rugovska klisura je 25 kilometara dugačka i preko 300 metara duboka, koja se pruža od prevoja Čakor na zapadu do Peći na istoku. Za zaštićeno područje je proglašena 1985. godine, na površini od 4301 ha. Nalazi se između Prokletija na jugu i Mokre planine, Hajle i Žljeba na sjeveru.
Kroz nju protiče rijeka Pećka Bistrica. Voda Pećke Bistrice je tako bistra da se na dnu vidi kamenje. Uzana klisura Pećke Bistrice (što znači bijela voda) od Peći nastavlja dužinom od oko 12 km uz okomite planinske vijence do visine od 2.522 m, do takozvane Crvene Stene, odakle se dolina otvara prema predivnom planinskom krajoliku, koji se proteže do Crne Gore. Na 8 km od Peći se nalazi planinski vodopad visine 30 m i nakon 12 km se stiže do tzv. Velikog Kanjonskog Pećinskog sistema, koji je dug 12.000 m. Na izlazu iz klisure je smješten grad Peć. Tokom pleistocena, klisurom je silazio Pećki (Rugovski) lednik i kod Pećke patrijaršije, stvorio je 260 metara visoke morene.
Na ovom području živi preko 65 endemskih i subendemskih vrsta biljaka, među kojima i neke veoma rijetke, kao što su Natalijina Ramonda, kao i Srpska Ramonda.
Na visokim vrhovima, ispod koje se vide rasute kuće u rugovskim selima, koja umiju da budu i na visini od 1.600mnv, nalaze se pastirska naselja, katuni. U klisuri se nalazi nekoliko isposnica, koje su koristili monasi i monahinje iz obližnje Patrijaršije.
Na ovom mjestu je i kralj Aleksandar Karađorđević 1925. otvorio put koji je Kosmet spojio sa Jadranskim morem. Ovaj visoki prolaz je u nekadašnjoj Jugoslaviji bio najviši drumski prevoj.
U ovoj prelijepoj prirodi, tako drugačijoj od pitomih planina centralne Srbije, mnogo toga još nije istraženo. I mnogo mjesta ovih divljih planinskih klanaca, četinarskih šuma i pašnjaka ljudska ruka još nije stigla da oskrnavi. Sa stijenama neobičnog oblika, bistrom vodom rijeke, koja je po svojoj čistoti i dobila ime, u spoju bijelog kamena i modrog neba, leži jedan od najboljih dokaza koliko priroda umije da bude divlja u svojoj ljepoti.
Dnevna doza geografije