Većina vas je poznat termin Seven Summits, odnosno sedam najviših vrhova na sedam kontinenata. Samo malom broju ljudi je pošlo “za nogom” da koraknu na ove vrhove.
Većina vas je poznat termin Seven Summits, odnosno sedam najviših vrhova na sedam kontinenata. Samo malom broju ljudi je pošlo “za nogom” da koraknu na ove vrhove.
Međutim, javnost je malo upoznata sa drugih sedam najviših vrhova na sedam kontinenata (The Seven Second Summits), koji su prema mnogima čak zahtjevniji izazov za uspon od regularnih Seven Summits.
Autor Džon Krakauer napisao je u svom djelu Into Thin Air da bi bio veći izazov popeti se na drugi najviši vrh svakog kontinenta umjesto na najviših sedam.
Očigledan faktor koji doprinosi tome je to što ovi vrhovi nisu toliko popularni, tako da često postoji manjak planinarske infrastrukture. Ali čak i ako zanemarimo ovaj faktor, Seven Second Summits su zastrašujućiji i izazovniji, često sa većim stopama smrtnosti i nižim uspjehom uspona.
Predstavljamo vam Seven Second Summits:
1. K2
Na samom vrhu ove liste nalazi se čuvena planina K2 kojoj nije potrebno posebno predstavljanje. Planina K2 sa svojih 8611 metra nadmorske visine je poznata kao Divlja planina zbog izuzetno teškog uspona i druge najveće stope smrtnosti među osamhiljadašima. Prvi ljudi koji su se popeli na vrh K2 bili su italijani Ašile Kompanjoni i Lino Lačedeli 31. jula 1954. Sledeća ekspedicija je stigla na vrh tek 23 godine kasnije (japanska ekspedicija 1977), dijelom i zbog rata u regionu.
Za razliku od Anapurne, planine sa najvećom stopom smrtnosti, na K2 do 2021 godine, nije ostvaren nijedan zimski uspon. Nepredvidljive situacije, lavine i često najmanji detalji nepažnje znače da svaki četvrti pohodnik pogine na obroncima ove podmukle planine. Kao sve opasnosti koje sa sobom nose planine sa takozvanom “Zonom smrti” iznad 8000 metara možemo reći da iste važe i za K2.
2. OJOS DEL SALADO
Druga planina na listi Seven Second Summits je Ojos de Salado iliti u prevodu “izvor rijeke Salado” koju je poljski tim istraživača pratio kako bi 1937 došao do same planine. Ojos del Salado je samo oko 70 metara niži od Akonkagve, najviše planine južnoameričkog kontinenta ali je za nijansu teža za uspon od svog visočijeg kolege.Na planinu se može popeti i sa argentinske i sa čileanske strane, ali zahvaljujući boljoj logistici većina uspona se dešava sa čileanske strane. Visoka nadmorska visina, hladno i vjetrovito vrijeme i neprohodan teren su uobičajeni izazovi za buduće penjače.
3. MOUNT LOGAN
Planina Logan je sa svojih 5959 metara nadmorske visine u najmanju ruku jednaka Denaliju iako je preko 200 metara niža od najviše planine Sjeverne Amerike. Planina je dobila ime po ser Vilijamu Edmondu Loganu, kanadskom geologu i osnivaču Geološkog zavoda Kanade. Prvi zabilježen uspon datira iz 1925 godine. Zbog aktivnog tektonskog podizanja, planina Logan se i dalje diže u visinu, tako da će možda za nekoliko decenija zapravo biti najviša planina Sjeverne Amerike.
4. DYKH-TAU
Zanimljiva i malo poznata planina na Kavkazu je DYKH-TAU sa 5205 mnv. Standardna ruta na Elbrusu (najviši vrh Evrope) je duga i fizički iscrpljujuća, ali nije tehnički teška. Za Dykh-Tau, međutim, nema lake rute. Ovo je jedan od kavkaskih vrhova, okrenut ka zidu Bezingi preko glečera Bezingi. Prvi uspon Alberta Mumerija i Hajnriha Zurfluha iz Majringena 1888. bio je veliko dostignuće u to vrijeme. Njihova ruta uz sjeveroistočni greben se više ne koristi kao normalna ruta već je sada to sjeverni greben. Danas je najlakša ruta ove planine ocijenjena kao ruski alpinistički 4B, koji uključuje strme i stjenovite segmente kao i padine od 55 stepeni snijega i leda.Uprkos tome što je 200 metara niži od Elbrusa, svakako je daleko od nekakve šetnje u (Kavkaskom) parku.
5. MOUNT KENIA
Uspon na planinu Kenija u Africi (5.199 m) mnogo više nalikuje na penjanje po stijenama, posebno dionice koje se nalaze blizu vrha planine, dok se na planinu Kilimandžaro (5.895 m) može popeti bez ikakvih tehničkih poteškoća .Porijeklo imena Kenija nije jasno, ali je možda povezano sa riječima Kirenjaa i Kiinjaa koje znače „Božje počivalište“ na sva tri lokalna jezika. Prvi uspon je ostvaren 13.septembra daleke 1899 godine. Oko 50 planinara svake godine se popne na najviši vrh Kenije u poređenju sa 14.000 ili više onih koji se popnu na Kilimandžaro.
6. MOUNT TYREE
Planina Tajri je otkrivena u januaru 1958. tokom izviđačkih letova od strane eskadrile VKS-6 mornarice Sjedinjenih Država, a mapirana kasnije tog mjeseca. Planina je dobila ime po kontraadmiralu Dejvidu M. Tajriju, koji je bio komandant snaga pomorske podrške SAD na Antarktiku, od 14. aprila 1959. do 26. novembra 1962. godine. Na planinu Tajri (4852 mnv) je potrebno iskustvo i znanje tehničkog penjanja. Drugog po visini gorostasa na Antarktiku je do sada popelo samo 20 ljudi od njegovog otkrića 1958. Klasifikovan je kao tehnički uspon dok Vinson, najviši vrh kontinenta, ne predstavlja uspon sa puno poteškoća od ostalih uobičajenih izazova na Antarktiku. Tajri je samo 40 metara niži od Vinsona.
7. PUNCAK MANDALA
Na kraju naše liste Second Seven Summits je Puncak Mandala, odnosno vrh koji je oko 120 metara niži od najviše planine Okeanije Puncak Jaie i ne izgleda tako dramatično, to je sigurno. Puncaj Jaia je tehnička planina koja zahteva naprednije vještine penjanja.Međutim, Mandala ima izuzetno izazovnu prilaznu rutu što dokazuje činjenica da su do danas postojala samo dva uspešna pristupa i uspona. Penjači iz holandske ekspedicije na Zvjezdane planine dostigli su vrh Punčak Mandala prvi put 9. septembra 1959 godine.Penjači iz holandske ekspedicije na Zvjezdane planine dostigli su vrh Punčak Mandala prvi put 9. septembra 1959 godine.
PENJANJE NA SEVEN SECOND SUMMITS
Vjerovali ili ne do danas se samo jedan čovjek popeo na sve planine iz liste Seven Second Summits: austrijski planinar Kristijan Štangl koji se takođe popeo na sedam trećih vrhova, što znači da se popeo na prvu, drugu i treću najvišu planinu na svakom kontinentu, listu poznatu kao trostrukih sedam vrhova “Triple Seven Summits”.