Pešter ili Pešterska visoravan je kraška visoravan u jugozapadnoj Srbiji, jugoistočno od Sjenice, a sjeverozapadno od Tutina.
Pešter ili Pešterska visoravan je kraška visoravan u jugozapadnoj Srbiji, jugoistočno od Sjenice, a sjeverozapadno od Tutina.
To je najveća visoravan na Balkanskom poluostrvu i u Evropi. Sa nadmorskom visinom između 1100-1250 metara i površinom od 63 km² predstavlja jedinstvenu, očaravajuću prirodnu oazu u srcu Evrope.
Naziv regiona potiče od riječi pešter, koja je arhaični naziv za pećinu. Pešterska visoravan je izvorište treseta koji svojim bio-potencijalom spada u nakvalitetniji treset, kako u Evropi, tako i u svijetu.
Bogata je suvatima za ispašu ovaca, kraj je poznat po proizvodima koji dolaze od peštersko-sjeničkih ovaca ili peštersko-tutinskih ovaca, poput pešterskog sira. Peštersko polje koje se nalazi na nadmorskoj visini od 1150 metara okružuju planine Golija (vrh Jankov kamen, 1833 m), Jadovnik (vrh Katunić, 1734 m), Ozren (vrh Orlovača, 1693 m), Giljeva (vrh Jelenak, 1617 m), Žilindar (1616 m), Javor (Vasilin vrh, 1520 m) i Zlatar (vrh Golo Brdo, 1627 m). Visoravan ima veliki broj rijeka ponornica, među njima najpoznatije su Borovštica, Tuzinjska i Brnjička rijeka.
Pešter je poznat po specifičnoj mikro-klimi, posebno oštroj tokom zimskog perioda. Zbog visokih snjegova i niskih temperatura Pešter je poznat kao srpski Sibir, a zbog nadmorske visine i velikog broja kulturnih i istorijskih spomenika, u nekim studijama su ga prozvali i srpski Tibet.
Ovdje je 1954. godine izmjereno -38,3°C, najniži nivo odkad se mjeri temperatura u Srbiji. U Karajukića Bunarima u januaru 2005. godine izmjereno je -39,8°C. Prosječna godišnja temperatura na Pešteru je 6°C. Snežni pokrivač se u prosjeku zadržava 60 dana godišnje.
Poslednjih godina zime na Pešteru su blaže i prijatnije, a proljeća i ljeta su očaravajuća kao i ranije.
Centar Pešterske visoravni i mjesto odakle sve potiče i sve se završava je Sjenica, gradić sa 16.000 stanovnika, u centru jedne od, po prostranstvu, najvećih opština u Srbiji. To je mjesto u kome su srednjovjekovni karavani, na putu iz Dubrovnika u Carigrad, odmarali konje i hranili ih sijenom. Stanovništvo visoravni čine Bošnjaci i Srbi, a ima i nešto Albanaca na krajnjem istoku oblasti (prema Kosovu).